Z dziejów Sekcji Ludów Azji Środkowej: Sekcja Ludów Azji Środkowej jest spadkobiercą długoletniej tradycji studiów ałtaistycznych i tybetologicznych zapoczątkowanych jeszcze w Rosji carskiej przez Józefa Kowalewskiego. Do wybitnych uczonych reprezentujących tę dziedzinę należeli między innymi Władysław Kotwicz, Marian Lewicki i Stanisław Kałużyński. Studia mongolistyczne prowadzone są na Wydziale Orientalistycznym UW od 1950 roku, kierowane początkowo przez prof. dr hab. Mariana Lewickiego /1908 -1955/ w ramach Katedry Ludów Azji Środkowej. Następcą profesora Lewickiego został prof. dr hab. Stanisław Kałużyński, który pełnił tę funkcję do 1985. To za jego kierownictwa, w 1964 roku, Katedrę przemianowano na Zakład Ludów Azji Środkowej. W 1975 roku mongolistyka Uniwersytetu Warszawskiego połączyła się z turkologią przybierając obecną nazwę i strukturę. Prof. dr hab. Stanisław Godziński pełnił funkcję kierownika Zakładu do 2003 roku. Obecnie kierownikiem Zakładu jest dr Agata Bareja-Starzyńska. W miarę rozwoju sekcji pole naukowo-badawcze rozszerzyło się na język i kulturę Tybetu tworząc nową specjalność - tybetologię. Od roku akademickiego 2008/2009 prowadzone są studia dwustopniowe (trzyletnie I stopnia oraz dwuletnie II stopnia) na kierunku orientalistyka, specjalność mongolistyka i tybetologia. Studia umożliwiają poznanie dziejów Azji Środkowej, w tym Mongolii i Tybetu, używanych w przeszłości i obecnie języków (mongolski, tybetański, mandżurski) oraz wielu aspektów kultury, w tym religii, literatury i sztuki.